با سلام دوباره خدمت دوستان عزيز

با توجه به موج بوجود امده ديشب در پروفايل سروناز خانم sarvenaz  mohamadi بايد عرض هايي را انجام دهم .

همانطور كه در اونجا صحبت هاي تكميلي موجود و به صورت كامنت در پست اخري اين خانم نمايان هست .

صحبت هاي تكميلي را اينجا عرض خواهم كرد.

اين موج كودكانه كه ممكن است هر از گاهي براي هركسي كه يك خورده جنبه اش نسبت به مطالب پايين است و يا دنبال بهانه گيري و يا بزرگ نمايي مي باشد اتفاق بيافتد پس اين مسئله ي زياد مهمي نيست ولي شايد دليل دخالت اينجانب را در اين امور خواهان باشيد.

بايد عرض كنم هركسي مي تواند بلند شود و دهان از بد گويي باز كند چون يك بچه 3 يا 4 ساله نيز با كمي تمرين مي تواند كلماتي را به زبان بياورد كه كار دشواري نباشد.

پس من سعي كردم با كمي راهنمايي به عنوان برادر كوچك تر جلوي اين موج و بي حرمتي اعضا به يكديگر را خاتمه داده و راه حل ارائه دهم.

پس اگر در همين جا مطالبي ارائه شد كه به گوش كسي ناخشايند بوده و يا احساس بدي بهش نسبت داده من همين جا از همين شخص  معذرت مي خواهم .

پس ديگه اين بحث فعلا در همين جا تمام است و جاي هيچ حرفي را نمي گذارد.

پس دوستان پشت سر هم كارت نديد و منو شخصي خائن و يا خودخواه فرض ننماييد.

هرچند كه اگر اين اصطلاحات با من هم سو بود حتما بزرگان اين سايت زبان به كام نبرده و من رو به فيض اين كلمات مي رساندند.

با تشكر از همه ي دوستان و منتظر نظرها و انتقاد هاي صادقانه شما

اگر دروغ رنگ داشت؛

هر روز شاید،

ده ها رنگین کمان، در دهان ما نطفه می بست،
...
و بیرنگی، کمیاب ترین چیزها بود.

اگر شکستن قلب و غرور، صدا داشت؛

عاشقان، سکوت شب را ویران میکردند.

اگر به راستی، خواستن، توانستن بود؛

محال نبود وصال!

و عاشقان که همیشه خواهانند،

همیشه می توانستند تنها نباشند.

اگر گناه وزن داشت؛

هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد،

خیلی ها از کوله بار سنگین خویش ناله میکردند،

و من شاید؛ کمر شکسته ترین بودم.

اگر غرور نبود؛

چشمهایمان به جای لبهایمان سخن نمیگفتند،

و ما کلام محبت را در میان نگاه‌های گهگاهمان،

جستجو نمی کردیم.

اگر دیوار نبود، نزدیک تر بودیم؛

با اولین خمیازه به خواب می رفتیم،

و هر عادت مکرر را در میان ۲۴ زندان،

حبس نمی کردیم.

اگر خواب حقیقت داشت؛

همیشه خواب بودیم.

هیچ رنجی، بدون گنج نبود؛

ولی گنج ها شاید،

بدون رنج بودند.

اگر همه ثروت داشتند؛

دل ها، سکه ها را بیش از خدا نمی پرستیدند.

و یک نفر در کنار خیابان خواب گندم نمی دید؛

تا دیگران از سر جوانمردی،

بی ارزش ترین سکه هاشان را نثار او کنند.

اما بی گمان، صفا و سادگی می مرد،

اگر همه ثروت داشتند.

اگر مرگ نبود؛

همه کافر بودند،

و زندگی، بی ارزشترین کالا بود.

ترس نبود؛ زیبایی نبود؛ و خوبی هم شاید.

اگر عشق نبود؛

به کدامین بهانه می گریستیم و می خندیدیم؟

کدام لحظه ی نایاب را اندیشه میکردیم؟

و چگونه عبور روزهای تلخ را تاب می آوردیم؟

آری... بی گمان، پیش از اینها مرده بودیم ...

اگر عشق نبود؛

اگر کینه نبود؛

قلبها تمامی حجم خود را در اختیار عشق میگذاشتند.

اگر خداوند؛ یک روز آرزوی انسان را برآورده میکرد،

من بی گمان،

دوباره دیدن تو را آرزو میکردم و تو نیز

هرگز ندیدن مرا.

آنگاه نمیدانم ،

به راستی خداوند، کدامیک را می پذیرفت

سلام دوستم

داريوش جون يه نگاه به جامعه بنداز از بچگي بهمون ياد دادن خفه شيم

انقدر ساكت مونديم كه فرياد زدن از يادمون رفت.چي بدست آورديم؟؟؟؟

با سلام خدمت راضيه خانم

پاسخ صريح و زيبايي بود

بازم من نفهميدم در مورد مطلب بالا بود يا در مورد خودم.

دوستان توجه كنن اگر نظر شخصي در مورد خود من است تو پرانتز مفاهيمش را بنويسند تا خوانندگان وبلاگ برايشان سوئ تفاهمي پيش نياد .

بازم ممنون از نظر لطف همه ي دوستان

شترها خائن هستند؛ هزاران كيلومتر راه مي روند، بدون اينكه هيچ نشانه اي از خستگي در آنها نمايان شود. سپس ناگهان به زانو درمي آيند و مي ميرند. اسبها كم كم خسته مي شوند و هميشه مي داني چقدر از آنها توقع داشته باشي و چه زماني ممكن است بميرند.

پائولو كوئيلو 

دقیقا مثال بعضی از آدمهاست این شتره. ساکتیم وسر به زیر و فقط و فقط واسه بار کشی ازمون استفاده می کنند یهویی هم تالاپی میافتیم میمیریم. انگار نه انگار که شتری بوده یا شتری نبوده.

پس لطفا شتر نباشید.

با سلام خدمت دوستان عزيز

بايد عرض كنم براي نظرهاي تك تك شما ارزش قائلم و همچنان منتظر نظرهاي زيباتون هستم.

ابتدا اظهار تاسف من را بابت حذف پروفابل ترنم خانم و يا خانم سكوت پذيرا باشيد .

اين بانوي گرامي حرف هايي را بازگو مي كنند كه متاسفانه از درك و فهم همه ي ما خارج و شايد گفت اين نون و اب را  بر حرف هاي ايشان مقدم تر مي دانيم.

ولي هميشه دنيا ثابت كرده رو سياهي به ذغال مي ماند؟؟؟

شايد امروز حرف ترنم خانم و بسياري از دوستان در اينجا و عرصه هاي مختلف اجتماعي تبديل به سكوت گردد ولي همچنان روزي ثمره خود را خواهد ديد.

من به احترام ايشان تا اطلاع ثانويه هيچ گونه نگارشي رو انجام نمي دهم پس مرا در اين مورد عفو بفرماييد درضمن خوب است بعضي از راه كارهايش رو پيشه بگيريم.

اگر همه ي ما تصميم بگيريم در مدت يك هفته دست به قلم نبريم به نظر من گربه ها نيز يك خورده كارا دستشون مي اد.

در ضمن در پاسخ به نظر داريوش خان عرض مي كنم .

داريوش خان ممنون .

شما هميشه همانند برادر بزرگ براي من بوديد و هميشه از نظر هاي شما به گرمي استقبال كرد م چون همانند بقيه دوستان نيستيد كه با كلمه اي از كوره در رفته و ان ادم را 180 درجه بر عكس تصور كنيد.

عرض مي كردم من همه ي اين موارد را مي دانم ,مي دانم جهان رنگيست و هر روز مردمان اين جهان و شايد گفت اين ملت به سمت رنگين كمان در حركتند.

داريوش خان هميشه من عادت داشتم اگر در موضوعي تبهر دارم و يا مي دانم فلان چيز درست است اطرافيانم رو از جهل اون رفتار و يا كلمه اگاه سازم و مطاقبا به دوستان نيز گفته ام اگر مشكلي در من بينند نصيحت را پيشه كنند پس اين رابطه دو طرفه است.

بارها نيز جماعت عوام را در هر شغل و منسكي به طور محدود امتحان و محكوم كرده ام به طوري كه خودشان اعتراف كردند كه حرف و يا رفتارشان غلط بوده است ولي پس از چند ساعت همه رو فراموش و يا اصلا به حرف من توجه نكردند .

من ميدانم بسياري از اشخاص در همين دسته اند ولي چه كنم دست خودم نيست و نمي توانم بر عكس واژه اي كه به كار مي گيرم سكوت كنم و حتي كشته شدن پاي حرف درست را از زندگي همراه با سكوت ترجيه مي دهم.

سكوت در عشق ,سكوت در جوامع ,سكوت در خانه و بقيه عرصه ها ديگر بس است.

بنابراين از شما اقا داريوش واقعا ممنونم و بايد بگم دستتوبايد بوسيد چون اقلا شما براي من ارزش قائل شده و واقعيت رو حاشيه نكرديد.

عرض ديگري نيست.

در پناه حق.

در پايان دوستان من منتظر انتقاد ها و نظر هاي سازندتون مي مانم.؟؟؟؟؟؟؟

دوستار نظرهاي شما

از مطالب هر وبلاگ میشه به طرز فکر و دل مشغولیهای مدیرش پی برد.....از قدیم گفتن هر کسی میره دنبال اون چیزی که نداره......پس نمیشه خرده گرفت به کسی دوست من  اینجا هم مثل دنیای بیرون آدما رنگارنگن...هر کی یه رنگ و بعضیا صد رنگ.....بذار تو حال خودشون باشن....قبلا هم بهت توصیه کردم انرژیه زیادی نزار پای این حوضخونه

سلام دوست عزیز یه خواهش دارم ازت اگرمیشود ردرمورد امام زمان دروبلاگت بنویس 

وقتم کردی به وبلاگم یه سری بزن

باتشکر سیدعبدالله