يك تاجر آمريكايي نزديك يك روستاي مكزيكي ايستاده بود. در همان موقع يك قايق كوچك ماهيگيري رد شد كه داخلش چند تا ماهي بود.

از ماهيگير پرسيد: چقدر طول كشيد تا اين چند تا ماهي رو گرفتي؟
ماهيگير: مدت خيلي كمي.
تاجر: پس چرا بيشتر صبر نكردي تا بيشتر ماهي گيرت بياد؟
ماهيگير: چون همين تعداد براي سير كردن خانواده ام كافي است.
تاجر: اما بقيه وقتت را چي كار مي كني؟

ماهيگير: تا ديروقت مي خوابم، يك كم ماهيگيري مي كنم، با بچه ها بازي مي كنم بعد مي رم توي دهكده و با دوستانم شروع مي كنيم به گيتار زدن. خلاصه مشغوليم به اين نوع زندگي.

تاجر: من تو هاروارد تجارت خوندم، پس مي تونم كمكت كنم. تو بايد بيشتر ماهيگيري كني. آن وقت مي توني با پولش قايق بزرگتري بخري و بعد چند تا قايق ديگر اضافه كني، آنوقت يك عالمه قايق براي ماهيگيري داري.
ماهيگير: خوب، بعدش چي؟
تاجر: به جاي اينكه ماهي ها رو به واسطه بفروشي اونارو مستقيماً به مشتري ها مي دي و براي خودت كار و باردرست وحسابي دست و پا مي كني... بعدش كارخونه راه ميندازي و به توليداتش نظارت مي كني...
اين دهكده كوچيك رو هم ترك مي كني و مي ري مكزيكوسيتي! بعد از اون هم لس آنجلس! و از اونجا هم نيويورك... اونجاست كه دست به كارهاي مهم تري مي زني...

ماهيگير: اين كار چقدر طول مي كشه؟
تاجر: پانزده تا بيست سال!
ماهيگير: اما بعدش چي آقا؟
تاجر: بهترين قسمت همينه.
در يك موقعيت مناسب كه گيرت اومد مي ري و سهام شركتت رو به قيمت خيلي بالا مي فروشي . با اين كار ميليون ها دلار گيرت مي ياد.

ماهيگير: ميليون ها دلار! خوب، بعدش چي؟
تاجر: اونوقت بازنشسته مي شي! مي ري توي يك دهكده ساحلي كوچيك! جايي كه مي توني تا ديروقت بخوابي! يه كم ماهيگيري كني! با بچه هات بازي كني! بري دهكده و تا ديروقت با دوستات گيتار بزني و خوش بگذروني!

دوستان توجه كنيد بعضي از خصلت هاي ادمي قابل انكار نيست مثلا همين حس طمع ورزي  ادمي زاد.

ولي اين ادمي زاد هميشه غافل شده و سعي كرده اولا اين حس را بپوشاد . دوما سعي كرده ان را توجيه كند .

به نظر بنده دو خصلت بي شرمانه ي بشر توجيه و عادت بوده است به طوري كه مثل خوره وجودش را خورده و به اصطلاح سبب شده ادمي به طور كلي پا روي عقلش بگذارد.

عرضي ديگري نيست و صحبت پاياني مي تواند اين باشد:

انگونه ديگران را توصيف كن كه دوست داري توصيف شوي و انگونه به درونت بنگر كه ميخواهي نگريده شوي.

طمع زايل كننده ي عقل و خوره اي در وجود ادميست.

من تمام مفاهيم را به طور كنايه عرض كردم تا جريان هاي اخير را بتوانم كمي هضم كنم.

بازم مثل هميشه عرض مي كنيم :

همچنان به سكوت پايبنديم تا كلمه و روشي موثرتر را جايگزينش كنيم.

از دوستاني كه با نظر ها و انتقاد هاي صريحشان وبلاگ بنده را عطراگين مي كنند تشكر و قدرداني مي كنم.

نظر يادت نره حتي شده يك كلمه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟